MUZYCY ZMARLI W 2016

 

 

 

 

MUZYCY ZMARLI W 2016

 

 

 

 

 

Muzycy ale także osoby życiowo, zawodowo i twórczo związani zmuzyką, którzy odeszli w roku 2016.

 

 

21 stycznia

Bogusław Kaczyński

(ur. 2 maja 1942) dziennikarz, publicysta i krytyk muzyczny, popularyzator opery, operetki i muzyki poważnej. Niezwykle popularna osobowość medialna, człowiek o wielkiej charyzmie, całkowicie oddany propagowaniu muzyki, kultury i sztuki.

Pisał felietony i recenzje dla czasopism takich jak Ruch Muzyczny, Kultura czy Teatr. Najbardziej jednak pamiętany jako twórca i prezenter telewizyjny, z pasją i wielkim znawstwem wprowadzający widzów w świat opery, operetki i muzyki w ogóle.

Stworzył Festiwal Muzyki w Łańcucie, który programował i prowadził przez całe lata 80-te, a od 1984 roku dodatkowo był jeszcze dyrektorem Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy (przez 28 lat). Równocześnie został prorektorem Akademii Muzycznej w Warszawie (1993–1996) a także dyrektorem Teatru Muzycznego "Roma" (1994–1998). 

 

31 stycznia

Janusz Muniak

(ur. 3 czerwca 1941) muzyk jazzowy, saksofonista tenorowy, sopranowy, flecista, takze aranżer i kompozytor. Do pewnego stopnia wokalista. Był zaliczany do pionierów polskiego free jazzu, którego nota bene nie cenił. najważniejsza współpraca to udział w kwintecie Tomasza Stańki, w zespole Andrzeja Trzaskowskiego i w kwartecie Jana Jarczyka. Od połowy lat 70-tych głównie lider własnych zespołów. W 1991 roku otworzył swój klub jazzowy "U Muniaka", który prowadził aż do śmierci.

 

4 kwietnia

Elżbieta Dziębowska

(ur. 16 kwietnia 1929) muzykolog, badaczka dziejów muzyki XIX i XX wieku, nauczyciel akademicki (Akademia Muzyczna w Krakowie), od 1970 do 1989 kierowała Katedrą Historii i Teorii Muzyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Redaktor naczelna Encyklopedii Muzycznej PWM.

Żołnierz podziemia. Do Szarych Szeregów wstąpiła mając 12 lat. W wieku 14 lat przeszła do oddziału dywersji bojowej Kedywu Agat (później batalion Parasol. Pomagała w rozpoznaniu lub brała bezpośredni udział w akcjach likwidacyjnych hitlerowskich zbrodniarzy wojennych takich jak Frühwirth, Braun, Gresser, Kutschera, Stamm i Koppe. Za zamach na generała SS i policji Franza Kutscherę, zwanego katem Warszawy, otrzymała po raz pierwszy Krzyż Walecznych.

 

12 maja

Maria Czubaszek

(ur. 9 sierpnia 1939) pisarka, satyryczka, autorka tekstów piosenek, scenarzystka, dziennikarka, felietonistka. Związana z jazzem także ze względu na męża, wybitnego pianistę, kompozytora i aranżera Wojciecha Karolaka.  Z nim napisała takie przeboje jak „Miłość jest jak niedziela” (wyk. Ewa Bem), „Wyszłam za mąż – zaraz wracam” (wyk. Ewa Bem), „Każdy as bierze raz” (wyk. Ewa Bem). Inni jej współautorzy to m.in. Zbigniew Namysłowski, Jerzy Milian, Jan Ptaszyn Wróblewski, Andrzej Dąbrowski, Henryk Majewski, Zbigniew Jaremko. Napisała polski tekst do światowego przeboju Tico Tico (wyk. Iga Cembrzyńska).

 

25 maja

Juliusz Loranc

(ur. 24 września 1937) kompozytor, aranżer, pianista. Studiował grę na klarnecie, na studiach związał się z kabaretami klubów studenckich "Stodoła" i " Hybrydy". W latach 1961-1964 współkomponował z Jerzym Maksymiukiem muzykę dla Teatru Ludowego (warszawskiego). Założył zespół wokalny Grupa I, dla którego wspólnie z Jonaszem Koftą napisał m.in. piosenkę "Radość o poranku", wielki przebój na XII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1974 roku. Inne jego, równie głośne, przeboje to  Wakacje z blondynką (1968 r. wyk. Maciej Kossowski później Andrzej Zaucha), To ziemia (1968 r., VI KFPP w Opolu nagroda dziennikarzy; wyk. Alibabki i Stan Borys), Kwiat jednej nocy (1969 r., VII KFPP w Opolu nagroda główna wyk. Alibabki).

 

1 czerwca

Janusz Ekiert

(ur. 8 stycznia 1931 w Przemyślu) muzykolog, krytyk muzyczny, publicysta, popularyzator muzyki i wiedzy o muzyce. Studia w klasie fortepianu ukończył w PWSM w Krakowie w 1954 roku. Potem muzykologia na UW (do 1959 roku). Recenzent i juror międzynarodowych festiwali muzycznych (m.in. Rzym, Amsterdam, Dubrownik).   Długololetnim korespondent czołowych dzienników w Warszawie, Amsterdamie, Helsinkach, Wiedniu, Zagrzebiu. Juror licznych międzynarodowych konkursów muzycznych, radiowych, telewizyjnych (Prix Italia). Był głównym ekspertem muzycznym w programie Telewizji Polskiej Wielka gra.

Autor wielu książek o muzyce, w tym Wirtuozi (1957), 500 zagadek muzycznych (1966; w 1970 wyd. 2. poprawione), Bliżej muzyki. Encyklopedia (2006), Fryderyk Chopin. Biografia ilustrowana (2009) czy Chopin wiecznie poszukiwany (2010).

 

28 lipca

Tadeusz Górny

(ur. 1941) dziennikarz, działacz i publicysta jazzowy, flecista. Już jako nastolatek rozpoczął propagowanie kultury (ZHP, ZSP). Aktywny działacz studenckiego ruchu Pro Musica i PSJ (Polskie Stowarzyszenie Jazzowe). Jako dziennikarz od połowy lat sześćdziesiątych ("Ruch Muzyczny", "Jazz", "Jazz Forum"). Współpracował z Polskim Radiem i Telewizją Polską. Zajmował się kulturą ludową (był inicjatorem wydawania i redaktorem naczelnym poradnika repertuarowego ZMW „Kurenda”, także redaktor naczelny miesięcznika „Poradnik Muzyczny”).

Od roku 1991 zjął się głównie promocją książek i czytelnictwa. Przygotowywał i prowadził popularny autorski program „Książki z górnej półki”, emitowany w TV Polsat (1993–1996), potem w TVP SA (2000–2007) i nocny program o książkach w Polskim RadiuPisuje do prasy, jest sekretarzem jury Nagrody Literackiej m. st. Warszawy, wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, członkiem zarządu spółki „Targi Książki” i koordynatorem programowym Warszawskich Targów Książki.

Wielokrotnie otrzymywał nagrody, odznaczenia i wyróżnienia za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury i twórczość publicystyczną. (nagrody m.in.: im. Jędrzeja Cierniaka, im. Władysława Orkana, honorowa „Złota Tarka”; odznaki: „Zasłużony Działacz Kultury”, „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001 - za wybitne zasługi w pracy dziennikarskiej, za osiągnięcia w propagowaniu czytelnictwa) i Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008).

 

30 sierpnia

Halina Łukomska

(ur. 29 kwietnia 1929) śpiewaczka, sopranistka. W 1956 roku zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym w s'Hertogenbosch w Holandii, gdzie później  czterokrotnie była jurorką. Występowała w wielu krajach europejskich, m.in. na festiwalach w Amsterdamie, Bergen, Salzburgu, Wiedniu, Berlinie, Edynburgu, Royan, Londynie, Lubljanie, Zagrzebiu, Paryżu, Florencji i Wenecji oraz w Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Izraelu, z orkiestrami pod batutą takich mistrzów jak Hermann Scherchen, Wolfgang Sawallisch, Igor Markevitch, Witold Lutosławski, Pierre Boulez, Claudio Abbado, Zubin Mehta, Ernest Bour, Michael Gielen, Bruno Maderna.

Największe uznanie zyskały jej wykonania utworów XX wieku, w tym wzorcowa interpertacja Cinq Poémes de Baudelaire i Ariettes oubliées Claude'a Debussy'ego, pieśni Albana Berga, I i II Kantata Antona Weberna (wykonane podczas "Warszawskiej Jesieni"). Pli selon pli Pierre'a Bouleza (z orkiestrą BBC pod dyrekcją kompozytora, wydane przez firmę Columbia), pierwsza powojenna interpretacja Roksany w ''Królu Rogerze'' Karola Szymanowskiego (1961 rok na V edycji Warszawskiej Jesieni). Jej nieskazitelna intonacja uwidocznia się zwłaszcza w utworach dla niej pisanych, m.in. przez męża Augustyna Blocha (Espressioni, Medytacje, Salmo gioioso), w których głos ludzki traktowany jest czysto instrumentalnie.

 

20 września

Janusz Kozłowski

(ur. 6 lipca 1941 w Krakowie) kontrabasista jazzowy, niezwykle ceniony i zapraszany do współpracy przez największych twórców polskiego jazzu jak Krzysztof Komeda, Zbigniew Namysłwski, Andrzej Kurylewicz, Włodzimierz Nahorny, Jan Ptaszyn Wróblewski.

Zanim jednak do tego doszło, debiutował we Wrocławiu w zespole Jerzego Pakulskiego Far Quartet w 1959 roku. Potem też grał z grupą Tadeusza "Erolla" Kosińskiego, a w latach 1961-1963 terminował u Zygmunta Wicharego. Następnie przeniósł się do Warszawy i teraz jego kariera rozwijała sie błyskawicznie.

Najpierw New Orleans Stompers, z którymi nagrał album otwierający nową wtedy, słynną do dziś, serię płytową Polish Jazz. Dalej to już sam szczyt: zaproszenie do kwintetu Krzysztofa Komedy. Towarzystwo doborowe, bo oprócz lidera grał w nim Michał Urbaniak, Tomasz Stańko i Rune Carlsson. Z Komedą zagrał na Jazz Jamboree 63, 64 i 65.

Miał też wielkiego pecha. Miał bowiem zagrać na najsłynniejszej poskiej płycie jazzowej wszechczasów Astigmatic, jednak tuż przed sesją Komeda zdecydował, że zagra niemiecki basista Gunter Lenz. Na osłodę została owocna współpraca ze świetnym kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego (Adam Makowicz i Czesław Bartkowski). Z kwartetem Namysłowskiego i grupą NOVI Singers odbył pamiętne tournée do Indii, Australii i Nowej Zelandii. 

Wielokrotnie miał też sposobność grania z gwiazdami światowego jazzu jak Hank Mobley, Lucky Thompson, Charlie Ventura, Al Grey czy Joe Newman.

 

4 listopada

Janusz Stefański

(ur. 14 czerwca w Krakowie) perkusista jazzowy, kompozytor, nauczyciel. Jazzem zajął się już w średniej szkole muzycznej im. Fryderyka Chopina w Krakowie. Z poznanymi tam kolegami (Zbigniew Seifert, Jan Jarczyk, Jan Gonciarczyk) utworzył zespół. Kwartet Zbigniewa Seiferta dwa razy wziął udział w konkursie festiwalu Jazz nad Odrą ( w 1968 - II nagroda, w 1969 - I nagroda, a Stefański wyróżnienie jako solista).

Wcześniej jeszcze, w roku 1967, debiutował na wielkiej scenie, występując w kwartecie Tomasza Stańki na Jazz Jamboree (Janusz Muniak na tenorze, Jan Gonciarczyk na basie). W 1968 roku dołączył Zbigniew Seifert i już jako kwintet grali razem przez pięć lat stając się sensacją w Polsce i w Europie.   

Studiował grę na perkusji i fortepianie w PWSM w Krakowie i jeszcze w czasie studiów grał koncerty z legendarnym awangardowym krakowskim Zespołem MW2. 

 

 

 

 

 

 

 



web counter
web counter